ANTINĖLIS ANTANĖLIS,
ANKSTI RYTĄ ATSIKĖLĘS,
PAŽVEJOTI PANORĖJO.
PANORĖJO-IR IŠĖJO
ŠTAI LAUKYMĖ, TVENKINYS.
TVENKINY RAIBA ŽUVIS.
ANTANĖLIO AKYS ŠVYTI:
-BUS MANA ŠITA ŽUVYTĖ.
PLIESKIA SAULĖ, MIRGA BANGOS,
ANT KABLIUKO SLIEKAS RANGOS...
PRIEVILĄ ŽUVIS PAŽINO-
KIAURĄ BATĄ PRIKABINO.
-NIEKO,-TARĖ ANTANĖLIS.-
JAME PUIKIAI AUGA GĖLĖS.
IR Į BATĄ SU KAIMYNU
JIS ŽIBUOKLIŲ PRISODINO.
KITĄRYT JIS VĖL ŽVEJOJA,
LĖTAI MEŠKERĘ VEDŽIOJA.
O APLINK ŽUVELĖ SUKAS.
-KAS GI ČIA? ARBATINUKAS?
ANTANĖLIS ATITOKO:
-TAI GERAI, TAI NIEKO BLOGO.
ARBATINIS -VIS LAIMIKIS,
NEŠTI MEDUI LABAI TIKĘS.
RYTĄ SAULĖ VOS PAKILO,
ANTANĖLIS KAIP PRISVILO:
-VĖL PRIE TVENKINIO KELIAUSIU
IR TĄ ŽUVĮ AŠ PAGAUSIU.
BET UŽKIBO SKRYBĖLĖ,
O PRIE JOS- RIEBI DĖLĖ.
O ŽUVIS PO MAURAIS LIKO.
ANTANĖLIS NESUTRIKO:
-MAN IR SKRYBĖLĖS GANA-
BUS TĖVELIUI DOVANA.
TAIP IR JŪS, VAIKAI, GEBĖKIT-
NUSIMINTI NESKUBĖKIT.